|
|
ALDIRMA REİS
Sen içerdeyken ben sinemalara gittim
Bütün filmlerini seyrettim o sevdiğimiz artistlerin
Sen içerdeyken ben vita kutularında çiçek yetiştirdim
Sokakta top oynadım çocuklarla
Ayakkabılarımı eskittim
Güneşe karşı durdum sabahları
Geceleri bir başıma yıldızları bekledim..
Annenin göğsüne su serptim
Aldırma dedim aldırma
Bir şarkı söyle Bir dilek tut herkes için
Bir ada rüzgarı gibi sürtünerek geç hayata
Bir sarmaşık gibi tutun ve değer ver hatıralara
Aldırma dedim aldırma
Sen içerdeyken ben pijamalarımı giydim
Kiramı ödedim
Haber bültenlerini izledim
Gazeteden kupon kestim
Sen içerdeyken ben sigara içtim, öksürdüm, otobüse bindim
Fotoğraflarımıza baktım
Acıyan yanlarımı körelttim
Deniz kıyısında yürüdüm Manavdan soğan aldım
Yeni çıkan şarkıları dinledim
Kafeste beslediğimiz kuşu saldım, ıslık çaldım...
Sen içerdeyken ben hep uyandım, sayıkladım
Takvimler aldım
Hergün bi yaprağını kopardım deli ayrılığın..
Sen içerdeyken ben gömleğimi ütüledim
Sobada elimi yaktım
Bir şiir yazdım,
Bir hercai menekşe aldım çiçekciden
Hani o alnına kader değmiş
Hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmuş
Hani o erken vurulmuş gençliğimiz gibi dağıldım
Sen içerdeyken ben...
Bir adını söyleyemedim şöyle bağıra bağıra
Bir yüzünü göremedim görüş günlerinde
Bir eline değemedim,birde yüreğine
Şöyle kucaklayamadım bide ölümüne
Sen içerdeyken ben kapı kapattım pencere açtım
Mutfakta oyalandım,kanepede yattım
Hatta bir yolluk aldım odaya
Çokta kulak asmadım
Alt tarafı içerdeydin
Alt tarafı bir yanımı götürmüştün ansızın
Bir yanımı
Yani adamlığımı, yani gözlerimin ferini
Yani canımı...
Alt tarafı şarkılar ölecekti
Alt tarafı kanayacaktı kalbim
İşte sensiz,işte nefessiz
İşte kimsesiz bir sesti alt tarafı
Her tarafı...
Yıldızlar yine ordaydı oysa
Yazdıkların gözden kaçan o defter yapraklarında
Boşver 128
Hayat bir gemi yürü ton göreyim seni
Boşver 128 ha!
Boşveriyor ya
ALDIRMA REİS REİS ALDIRMIYORYA
Bir adını söyleyemedim şöyle bağıra bağıra
Bir yüzünü göremedim görüş günlerinde
Bir eline değemedim,birde yüreğine
Şöyle kucaklayamadım bide ölümüne
Sen içerdeyken ben vitrinlerin önünden geçtim
Minibüs duraklarında bekledim
Simitcilerle larenlik ettim
Üstüme bir çeket aldım
El tezgahlarında kitaplara baktım
Sen içerdeyken ben hiç oturup ağlamadım
Hiç karartmadım umudu
Hiç bulandırmadım onuru
Böyle durdum dimdik ortada
İŞTE BURADA ULAN İŞTE BURADA
Böyle burada, Hiç yıkılmadım
Hiç utanmadım
Ve hiç unutmadım
Sen içerdeyken ben gülen resmini yaptırdım sokaktaki ressama
Her zaman yaptığım gibi buzdolabını ayağımla kapadım
Parkların banklarına adını kazıdım
Adını kazıdım duvarlara
Adını adımın yanına yazdım
Hiç unutmadım, utanmadım, korkmadım
Parmaklarımı şıklattım fidaydada
Hani vardıya Fidaydada hanım kızım fidayda
Gelip geçen he tren bağrıltısında aynaya baktım sonra
Sen içerdeyken ben perdeleri hiç kapatmadım
Hiç bakmadım arkama
Başını ellerinin arasına alan üç beşinin arasında olmadım
Böyle bıraktığın gibi
Böyle yaşadığımız gibi yaşadım
Sen içerdeyken...
Bir adını söyleyemedim şöyle bağıra bağıra
Bir yüzünü göremedim görüş günlerinde
Bir eline değemedim,birde yüreğine
Şöyle kucaklayamadım bide ölümüne
SEN İÇERDEYKEN BEN... İBRAHİM SADRİ